 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Узыйдзе ранак срэбны на лугі,
Каберцы іхныя аздобіўшы ў мярэжы.
У росах заіскрацца мурагі,
На грудзі поўныя дыхне абшар бязьмежны.
Пачую я: зязюля за ракой
Куваць пачне. І дзяцел гучна будзе стукаць.
Разбудзяць ціхі ранішні спакой
Птушыных галасоў прыветлівыя гукі.
Ля нізкіх і зялёных берагоў
Крыніца жвавая ключом жывым зазвоніць.
Грамаду хмар – пажоўклых мурагоў –
На небе буйныя узьвей-вятры разгоняць.
І сонца яснае з высі тады
Пальле агністы сок цурком, нібы празь сіта;
Нап'юцца соку гэтага сады,
Памочыць вус у ім задумны колас жыта.
Туды, дзе поле шэпча збажыной,
Дзе рэчкі хуткая вада цячэ, бруіцца,
Іду, спатканы ранішняй красой,
Халоднае вады з крыніцы каб напіцца.
То скарб я п'ю дабродзейкі-зямлі,
Дзе нівы, рэкі і сады – усё жывое...
Мае тут прадзеды й бацькі жылі,
Мне ўсё тут блізкае, усё тут дарагое!
1938–1941 гг.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
